In normale tijden schamen veel mensen zich voor hun werkloosheid. Dat speelt minder bij mensen die in deze coronatijd hun baan zijn verloren, blijkt uit een enquête van netwerksite LinkedIn onder duizend Nederlanders die wel eens tegen hun wil op straat kwamen te staan.
Bijna twee op de drie ondervraagden gaven aan dat een ontslag minder ’schandelijk’ is wanneer dat het gevolg is van de coronacrisis.
Ruim 70 procent van de respondenten vindt dat er wel een stigma verbonden is aan baanverlies wanneer corona geen rol speelt. Meer dan de helft van de respondenten heeft wel eens gelogen over het feit dat ze werkloos zijn. Ruim 10 procent hield het baanverlies zelfs geheim voor familie en vrienden. Daarvoor is schaamte een belangrijke reden.
Een derde van de ondervraagden keek neer op mensen zonder werk voordat ze zelf ontslagen werden. Daarvan vond meer dan een kwart werklozen lui.
Het verlies van een baan kan traumatisch zijn. Dat heeft onder meer de partner van Karel Baarspul van Zilverpolder BV ondervonden. Hij stapte per 1 december vorig jaar vanuit een baan bij Zorgpartners Midden-Holland in Gouda over naar een andere baan in de zorg. Hij had de mondelinge toezegging dat hij direct terugkon als die baan niet beviel. Inderdaad beviel die baan niet, maar toen hij terugwilde bleek zijn afdelingshoofd, die hem deze belofte deed, ziek thuis te zijn. Niemand wilde hem helpen.
Twee dames van personeelszaken die de deur naar Zorgpartners moeten bewaken, mogen hem om de een of andere reden niet met als gevolg dat hij al een jaar werkloos thuis zit. Op zijn sollicitaties bij Zorgpartners wordt niet meer gereageerd.
Een baan in de Zorg! Trots op de Zorg? Nou, hier even niet. Althans, niet bij Zorgpartners Midden-Holland in Gouda.
